Fotograaf Kawtar Ouh (23) is een veelzijdige fotografe, storyteller en kunstenares maar kiest zorgvuldig haar publiek én haar scene uit. “Ik geloof dat er ergens al een plaats is voor mij die ik niet hoef op te eisen, daar heb ik vertrouwen in.”

Redacteur Aïcha Mouhamou
Foto’s Kawtar Ouh
Styling Kawtar Ouh
Art dir. Kawtar Ouh
Muse Kawtar Ouh
Graphic design Lamiae El Hajjaji
Met dank aan Stimuleringsfonds voor de Creatieve Industrie

Kawtar Ouh is een 23-jarige Brusselse fotografe met Riffijnse roots. Op haar twaalfde hield ze voor het eerst een camera vast, het was liefde op het eerste gezicht. Achteraf gezien werd toen het zaadje geplant dat zou zorgen voor de groei van deze veelbelovende kunstenares.

Terwijl Kawtar haar gedachtes deelt over fotografie, kunst en hoe ze zich niet thuis voelt in de Belgische kunstscene, komen de straten van Brussel tot leven wanneer Marokko België verslaat tijdens het WK in Qatar. Tussen haar zinnen door echoot Kawtar ‘Dima Maghreb’, de slogan van het Marokkaans elftal. Toeval? Het lot, zegt Kawtar.

Duizend-en-één nostalgische verhalen
Kawtar wordt nog dikwijls bestempeld als dé Riffijnse fotografe, en alhoewel ze daar enorm trots op is, definiëert die titel haar niet. Ze vindt het wel belangrijk dat ze het verhaal van haar cultuur vertelt. “Er zijn veel dingen over de Marokkaanse cultuur die ik gaandeweg ontdek door mijn creatieve proces en de research die ik doe”, vertelt de Brusselse.

Kawtar’s moeder is de drijfveer als het aankomt op de interesse en intrige die Kawtar heeft in haar cultuur. Haar moeder is een ware storyteller. Waar Kawtar het met beelden doet, doet haar moeder het met woorden. Haar moeder heeft zo’n duizend -en één nostalgische verhalen, vertelt Kawtar.

 

“Ik geloof dat er ergens een plaats is voor mij die ik niet hoef op te eisen, daar heb ik vertrouwen in.”

”Soms zie je kunstenaars die beelden creëren met een traditionele ondertoon die gewoonweg gefetishised worden onder het mom van ‘kunst’ of omdat het trending is in pop culture. Ik wil dat wanneer iemand een foto van me koopt, het de juiste persoon is. Iemand die echt interesse heeft in het verhaal achter het beeld. Niet iemand die een lege witte muur in zijn of haar villa wil vullen met een foto van een gesluierde vrouw in een kaftan, just because.”

Bijna onbewust vertoont Kawtar de trekjes van een creative director wanneer ze spreekt over haar werk. Ze werkt concepten tot in de details uit, vooral als het om shoots gaat waarbij haar culturele identiteit op de voorgrond staat. Kawtar: “De kledij die we gebruiken, of het nu kaftans of stukken stof zijn, zijn vaak van mijzelf. De juwelen die het model draagt, de make-up, noem maar op, ik zorg er bijna altijd voor. Wanneer mijn visie op scherp staat, zie ik het totaalplaatje.”

 

Kawtar lijkt bijna koud wanneer ze spreekt over netwerken in de Vlaamse kunstscene en haar plaats daarin. “Jammer genoeg heb ik door de jaren heen ontdekt dat er voor mij geen plaats is in de Vlaamse kunstscene. Of nu ja, men wil geen plaats maken.” De opdrachten die ze doet zijn daarom ook vaak in samenwerking met mensen die op haar lijken. Kunstenaars of modellen van kleur, artiesten met een hijab bijvoorbeeld. “Misschien zou ik een plaats kunnen opeisen als ik me wat harder voordoe, maar dan zou ik mezelf niet meer zijn. Ik geloof dat er ergens een plek is voor mij die ik niet hoef op te eisen, daar heb ik vertrouwen in.” Daarom heeft de jonge vrouw haar zinnen gezet op het internationale. Haar weg vinden in Parijs, een potententiele tentoonstelling in Marokko, daar rondreizen en ondertussen een korte film maken, zijn dromen die op haar bucketlist staan.

 

“Jongeren die zich herkennen in mijn kunst, dan voel ik me trots en weet ik dat het goed zit”

Social media als online portfolio
Kawtar’s publiek komt veelal van TikTok. Wat begon als een plek waar ze korte fragmenten van haar werk deelde voor meer naamsbekendheid, veranderde al snel in haar eigen kleine community van mensen die zowel geïnteresseerd zijn in haar kunst als in haar persoonlijkheid. ”Via TikTok heb ik echt al veel requests gekregen voor samenwerkingen. Als ik Instagram en TikTok vergelijk bijvoorbeeld, verkies ik TikTok misschien nog wel boven Instagram.”

Kawtar ziet haar socials als haar online portfolio, zeker als het gaat om Instagram. “Het huidige algoritme zorgt er voor dat posten op Instagram bijna een verplichting begint te worden, en dat is het laatste wat ik wil. Dat ik me verplicht voel om mijn werk te delen. Mijn kunst is en blijft mijn passie die zijn eigen leven leidt.”

Naast kunst heeft de Brusselse fotografe een enorme passie voor jongerenwerk. Ze vindt het belangrijk om jongeren te inspireren om zo hun talenten en passies te ontdekken, zeker jongeren die lijken op haar en die niet overal gelijke kansen krijgen. Intussen heeft ze al twee lezingen gegeven op haar oude hogeschool, Odisee. “Het is best bizar hoe je een plek verlaat en denkt er niet meer terug te komen, tot je plots een mail in je mailbox hebt waarin je voormalige docent je vraagt om lezingen te geven over het fotograaf zijn en nog specifieker, over mijn fotografie.” Met een lach op haar gezicht vertelt ze over hoe het haar opviel dat de studenten die haar lezingen volgden oprecht geïnteresseerd waren in zowel haar werk als haar verhaal. Ze hadden niet zomaar een vakje aangekruist om het gevraagde aantal studiepunten te behalen, deze jongeren waren geïntrigeerd door haar verhaal en wilden geprikkeld worden. “Er waren zoveel gekleurde, Marokkaanse of moslimstudenten die achteraf tegen me zeiden dat ze zichzelf herkenden in mijn kunst. Dan voel ik me trots en weet ik dat het goed zit.”

“Ik neem geen foto’s, ik maak ze”

Toch is het nog de vraag welke kant ze  precies op wil met haar werk. De juiste balans vinden tussen geld verdienen met de kunst die ze maakt en volledig vrij zijn in haar passie is nog moeilijk. “Een paar jaar terug was ik echt nog een dromer, en dat ben ik nog steeds, maar ik droom met mijn voeten op de grond. Ik ben volledig selfmade, dus ik ga soms opdrachten moeten doen die ik liever niet wil doen om geld te verdienen. Zo kan ik werken aan eigen projecten – dat is het leven van een groeiende selfmade artist.”

Kawtar’s benadering van kunst maken is een ‘niet-geforceerd proces’, dat ze omschrijft als een iets wat met de juiste intentie en ‘vol gevoel’ moet gebeuren. “Ik maak foto’s, ik neem ze niet. Daar probeer ik me aan vast te houden. Mijn creatief proces is wat mij onderscheidt als kunstenaar. Wanneer ik creatieve dips heb, probeer ik die volledig te omarmen. Dat is mijn advies aan jonge beginnende kunstenaars, dat zou ook het advies zijn dat ik zelf had willen horen.”