Ze zijn jong, ambitieus en de nieuwste aanwinsten op de verkiezingskandidatenlijst van hun politieke partij: Mikal Tseggai (PvdA), Kauthar Bouchallikht (GroenLinks) en Nihâl Esma Altmış (BIJ1). Maak kennis met deze politieke talenten.

Foto’s Flora Madu
Graphic design Sarafina Jozefzoon
Setassistent Iman Najafi
Met dank aan Atelier 3 

Mikal Tseggai (26)
Staat op de kandidatenlijst van de Pvda op nr. 17
Strijdt voor: “Gelijke kansen, ongeacht je achtergrond”

Alien Mag: Kom je uit een politiek milieu?
Mikal: Ik kom uit een familie met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Toen de onafhankelijkheidsoorlog in Eritrea uitbrak hebben mijn ooms zich aangesloten bij de vrijheidsbeweging. Mijn ouders hebben me vooral meegegeven dat rechtvaardigheid belangrijk is en dat je je daarvoor moet inzetten.

Sinds mijn 22e zit ik namens de PvdA in de Haagse gemeenteraad. Ik geloof dat politiek de plek is om de wereld te veranderen.

Je bent in Den Haag het jongste gemeenteraadslid ooit en tevens fractievoorzitter van je partij. Waarom wil je de Tweede Kamer in?
Mikal: Uit verschillende onderzoeken blijkt dat jongeren in financiële zin hard getroffen worden door de coronacrisis. De gemiddelde leeftijd in de Tweede Kamer is 48 jaar en ik dacht daardoor: mijn generatie wordt niet vertegenwoordigd in de politiek.

Door de Black Lives Matter-protesten van vorig jaar raakte ik nog bewuster van mijn positie in de maatschappij: ik ben een vrouw van kleur en ik heb politieke ervaring, waardoor ik verandering kan teweegbrengen. Ik heb na die protesten gesolliciteerd naar een plek op de kandidatenlijst van mijn partij.

Denk je niet dat je in de gemeenteraad meer invloed kan uitoefenen dan wanneer je in de Tweede Kamer zit?
Mikal: Het verschilt per onderwerp. Voor ruimtelijke ordening heb je op lokaal niveau direct invloed. Maar op het gebied van onderwijs kan de gemeente veel minder doen.

Ik denk dat het onderwijssysteem anders moet. Nu zijn er teveel kinderen die niet vooruit worden geholpen door het systeem. Laatst zag ik de docuserie Klassen, waar kinderen die vijftien jaar jonger zijn dan ik nog steeds strugglen met dezelfde dingen waar mijn generatie tegenaan liep. Hun ouders kunnen geen bijles, muziek- of sportlessen betalen, sommigen moeten zonder ontbijt naar school… Dit moeten we niet willen als samenleving. Er zijn te veel verschillen in Nederland tussen mensen die geluk hebben en mensen die geen geluk hebben.

Je partij was de afgelopen tijd veelvoudig in het nieuws waardoor kiezers kunnen denken: het is chaos binnen de PvdA, waarom zou ik daarop stemmen? Op welke manier denk jij het verschil te kunnen maken binnen je partij?
Mikal: Chaos is niet het goede woord. Onze oude lijstrekker is opgestapt op een moeilijk moment, maar binnen no time hadden we alweer een nieuwe lijstrekker klaarstaan en niet de minste: Lilianne Ploumen.

Ik denk dat de nieuwe generatie PvdA’ers progressiever zijn. Ook durven we fouten die in het verleden gemaakt zijn toe te geven, we staan er als een front. Ik wil de PvdA linkser maken. Het is een brede volkspartij, met verschillende meningen, mensen en visies. En dat is niet erg, maar je moet daar wel een gemeenschappelijke middenweg in vinden en wat mij betreft mag die weg meer naar links opschuiven.

Wie is je (politieke) voorbeeld?
Mikal: Mijn grote voorbeeld is Beyoncé. Wat ik heel vet aan haar vind, is hoe zij binnen haar industrie vernieuwend is en onafhankelijk opereert. Ze is niet bang om politieke statements te maken, zij doet dat gewoon. Ze zet haar werk in om haar community te helpen en om de wereld een beetje beter te maken. Dat inspireert me.

 

Kauthar Bouchallikht (26)
Staat op de kandidatenlijst van GroenLinks op nr. 9
Strijdt voor: “Gelijkwaardigheid en klimaatrechtvaardigheid, een eerlijke samenleving voor iedereen.” 

Alien Mag: Had je ooit verwacht dat je de politiek in zou gaan?
Kauthar: Toen ik zeventien was heb ik met het LAKS een demonstratie georganiseerd tegen de ‘ophokuren’ (1040 uren norm voor middelbare scholieren red.). Ik merkte dat ik het tof vond om een demonstratie op te zetten, verandering teweeg te brengen. We spraken met politici en voerden actie in Den Haag, waarna ik me steeds meer ging verdiepen in het activisme. Het was een bijzonder moment en legde voor mij al vroeg de basis om politiek actief te worden.

Als kandidaat-Kamerlid die een hijab draagt heb je de afgelopen tijd enorm onder een vergrootglas gelegen. Hoe ga je om met die constante zichtbaarheid?
Kauthar: Ik blijf mezelf er telkens aan herinneren waarom ik het doe.
Het geeft ook aan waarom het belangrijk is dat er een vrouw met een hijab in de Kamer komt, maar vooral dat er meer verschillende mensen in de Kamer aanwezig moeten zijn.

Het helpt om een goed vangnet te hebben en om stil te staan bij het hogere doel. Ik wil een positieve bijdrage leveren aan de samenleving en daar hoort soms wat shit bij.

Wat vind je ervan dat sommige mensen niet naar je willen luisteren vanwege je religieuze achtergrond?
Kauthar: Ik weet niet per se of het alleen om mijn hoofddoek of religie gaat. Het kan ook seksisme zijn, of een combinatie van meerdere dingen. Ik ben een vrouw van kleur met hoofddoek. En dan ben ik ook nog links, haha.

Wat ik vervelend vind is dat je daardoor geen gesprek kan voeren. Hoe gaan we dan samenleven? Maar ik ga gewoon door. Of dat nou is met een actie, schrijven, spreken of wat dan ook. Ik zie stoppen niet als optie.

Ik haal veel inspiratie uit mensen die ons voor zijn gegaan in allerlei bewegingen. We zijn nu aan het voortbouwen op de stappen die zij hebben gezet.

Een AOC of een movement als Kick Out Zwarte Piet zijn voor mij ook inspiratiebronnen. Eigenlijk voel ik verbondenheid met iedereen die de wereld inclusief wilt maken. Want als zij doorgaan, waarom zou ik dan stoppen?

Hoe blijf je dicht bij jezelf als je in de Tweede Kamer komt?
Kauthar: Altijd onthouden waar je vandaan komt en waarom je in eerste instantie iets bent gaan doen. En mensen om je heen hebben die je scherp houden en kritisch op je zijn.

Is er een verschil tussen Kauthar de klimaatactivist en Kauthar de GroenLinkser?
Kauthar: Ik ben GroenLinkser omdat ik klimaatactivist ben. Alles wat ik hiervoor deed – het organiseren en bijwonen van evenementen en klimaatprotesten, artikelen schrijven – was ontzettend waardevol. En op het moment dat je in de politiek zit, kun je echt doorpakken. Dus ik zie mijn kandidaatstelling meer als onderdeel van het activisme.

Natuurlijk is het niet hetzelfde en daar ben ik me van bewust. Maar die wil tot verandering, iets wat veel mensen zowel in het activisme als in de politiek drijft, dat is de essentie.

Nihâl Esma Altmış (24)
Staat op de kandidatenlijst van BIJ1 op nr. 8
Strijdt voor: “Een radicaal gelijkwaardige en rechtvaardige samenleving voor zowel mijn generatie als de generaties die na mij volgen.”

 

Alien Mag: Je bent een nieuw politiek talent. Hoe bereid je je voor op de aankomende verkiezingen?
Nihâl: Een vriendin had me verteld over de sollicitatie voor kandidaat-Kamerlid voor BIJ1. Ik twijfelde eerst, maar van binnen wist ik dat ik het wilde doen. En nu sta ik op deze prachtige lijst! Ik had gesolliciteerd zonder de verwachting er ook écht op te staan, but here we are en ik voel bevoorrecht.

Iedere dag ben ik ermee bezig: ik sta op de lijst, heb veel te leren.. en dat doe ik van dag tot dag. Ik focus me op mijn kwaliteiten en denk na over hoe ik die kan toepassen in mijn werk.

Tot slot houd ik me ook bezig met wat er leeft binnen mijn gemeenschappen. Wat wordt er bijvoorbeeld op social media gezegd in onder andere Facebook groepen? Waar lopen jongeren tegen aan en wat zouden ze anders willen zien vanuit de overheid? Alles wat ik zie neem ik mee, zodat ik deze stemmen naar mijn beste vermogen kan vertegenwoordigen.

Wat zorgde ervoor dat je de politiek in wilde?
Nihâl: Voordat ik de politiek toetrad was ik er helemaal niet mee bezig, vooral omdat ik er geen vertrouwen in had en mezelf niet vertegenwoordigd zag. Sinds 2019 is dat totaal veranderd. In de zomer van dat jaar kwam Pegida (anti-islam beweging, red.) naar Eindhoven om te demonstreren bij de Al-Fourqaan-moskee. Hun komst liep uit op meerdere confrontaties tussen jongeren en Pegida-aanhangers.

Samen met een groep Eindhovenaren hebben we acties opgezet zoals het leggen van bloemen in de haag bij de moskee om de bezoekers daar een hart onder de riem te steken. Ik zette een petitie op om Pegida uit onze buurt te weren. Ook voerde ik gesprekken met de bestuurder van de moskee en met jongerenwerkers over hoe we de jongeren konden bereiken om hen op een andere manier een uitlaatklep te bieden. Waarom spreekt niemand zich hierover uit, dacht ik toen. Ik vond dat de politiek (moslim)jongeren van kleur in de steek liet. Na die gebeurtenissen ben ik gaan nadenken over een carrière in de politiek. Die zomer heeft heel veel teweeggebracht.

Je partijslogan is ‘radicale gelijkwaardigheid’. Op welk punt is dat voor jou belangrijk?
Nihâl: Gelinkt voornamelijk aan mijn eigen levenservaringen vind ik dit het belangrijkst voor mensen van kleur, moslims – specifiek degenen die de hijab, nikaab of burka dragen – vrouwen, non-binaire en neurodiverse mensen.

Hoe is het om onderdeel te zijn van een nieuwe partij als BIJ1?
Nihâl: Ik ben dankbaar en voel me bevoorrecht hier onderdeel van te zijn. Ik zie BIJ1 als een gemeenschap en bij veel leden binnen de partij krijg ik ook een soort familiegevoel. Als autist, zeker als autist van kleur, heb ik geleerd mezelf te camoufleren om ‘normaal’ over te komen. Binnen BIJ1 voel ik me op mijn gemak om mijn autistische zelf te zijn. Ik geloof dat wij daarin niet alleen als partij maar ook als beweging en steeds groter groeiende gemeenschap het voorbeeld zijn dat het wél kan, je eigen zelf te zijn waarvoor je als gemarginaliseerde persoon juist zo onderdrukt wordt. Alhamdulillah (Alle dank aan Allah, red.).

Wie is je (politieke) voorbeeld?
Nihâl: AOC, maar de hele squad eigenlijk. Ze zijn de belichaming van verschillende groepen die uit hun onderdrukking samenkomen. Ze zijn vrouw, zwart, moslim, latin en strijden met elkaar voor mensen die ook weer op een andere manier onderdrukt worden. Het is ontzettend krachtig. Ik wil dat er ook een Nederlandse squad komt, I’m speaking it into existence. Of ik nou in de Tweede Kamer kom of niet: ik gun het ons allemaal dat we vertegenwoordigd worden in de Kamer.