Dichter Babeth Fonchie over haar liefde voor poëzie, kunst maken tijdens een pandemie en kritisch zijn op jezelf.
Foto Tatjana Almuli
Bij Alien Mag hechten we veel waarde aan jong vrouwelijk talent. Of je nou zingt, gedichten schrijft of tekent: wij bieden je graag een podium! Ook gefeatured worden? Mail ons je werk naar info@alien-mag.com en wie weet zie je jouw werk terug op de website!
Alien Mag: Wie is Babeth Fonchie?
Babeth: Ik ben dichter, kunstenaar en meester in de rechten. Met dat laatste heb ik me vooral gefocust op de meer mensenrechtelijke kant van het recht. Sinds het najaar van 2019 ben ik huisdichter van online feministisch magazine Lilith Mag. Ik ben regelmatig op het podium te vinden met mijn woordkunst.
Wat voor werk maak je?
Babeth: Ik schrijf en focus me daarbij vooral op poëzie. Centrale thema’s in mijn werk zijn zoektochten en de rauwe versie van het leven, bijvoorbeeld queer zijn en afkomst. Ik daag de lezer uit om voorbij de eerste indruk te kijken.
Mijn werk verscheen in modeblad ELLE, online platform Hard//hoofd, opinieweekblad De Groene Amsterdammer en literair tijdschrift Kluger Hans. Afgelopen zomer trad ik op tijdens festival Into the Great Wide Open, wat te zien was op NPO2extra.
“Maar als ik aan een heel specifiek iemand moet denken voor wie ik poëzie schrijf? Dan is dat voor de persoon die zich graag kwetsbaarder wil tonen, maar misschien eerst wil zien hoe een ander dat doet”
In 2020 werd ik geselecteerd voor poëzieprogramma Vers van het Mes en voor de Schrijfresidentie deBuren. Tijdens de Schrijfresidentie verbleef ik twee weken in een prachtig pand in Parijs met 17 andere jonge schrijvers. Ik had mezelf als doel gesteld ook te experimenteren met proza. Op dit moment ben ik bezig met een verhaal dat geïnspireerd is door Goutte D’or, de Afrikaanse wijk in Parijs.
Voor wie is je kunst bedoeld?
Babeth: Heel flauw, maar mijn kunst is bedoeld voor een ieder die het tegenkomt. Ik heb een tijd heel bewust ingestemd met voordragen op de meest verschillende plekken: van kerken tot aan bossen, van oude kraakpanden tot aan theaterzalen. Ik hoopte op die manier een divers publiek aan te spreken en kennis te laten maken met mijn poëzie en de dichtkunst in het algemeen.
Maar als ik aan een heel specifiek iemand moet denken voor wie ik poëzie schrijf? Dan is dat voor de persoon die zich graag kwetsbaarder wil tonen, maar misschien eerst wil zien hoe een ander dat doet.
Foto Tatjana Almuli
Wat betekent poëzie voor jou?
Babeth: Poëzie is een essentieel onderdeel van wie ik ben. Hoe zou ik mezelf kunnen vatten zonder mijn poëzie? Ik bedoel daarmee dat ik door het schrijven overzicht creëer. Soms besef ik pas nadat er woorden op papier staan, dat dat kennelijk de emoties waren die in mij aanwezig waren. Poëzie heeft daarmee een therapeutisch effect. Ik vind het fijn dat de dingen die ik soms niet hardop kan zeggen, wel een weg vinden via het papier. Als de lezer geraakt wordt door mijn woorden, hoop ik dat er een gesprek kan ontstaan en daarmee verbinding.
“Ergens geeft deze tijd veel rust, de wereld om je heen staat stil”
Ben je het type kunstenaar dat mensen aan het lachen wil maken met kunst? Of meer iemand die mensen wilt ontroeren?
Babeth: Ik vind mezelf best grappig (maar om te checken of dat echt zo is moet je even bij mijn beste vrienden zijn, haha). Maar ik denk niet dat humor de boventoon voert in mijn kunst. Ik denk dat ik vooral de verbinding aan wil gaan.
Het mooiste vind ik als ik een gedicht heb voorgedragen of gepubliceerd, en dat iemand vervolgens het gesprek met mij aangaat over een soortgelijke ervaring. Ik vind het zelf ook spannend om mezelf bloot te stellen (al lijkt dat soms misschien niet zo) en ben ook benieuwd naar de verhalen van anderen.
Foto Tatjana Almuli
Hoe lukt het je dan toch om jezelf bloot te stellen in je werk?
Babeth: Door te bedenken dat mijn poëzie mij helpt dieper in mijzelf te graven. En door me voor te stellen dat anderen misschien wel met dezelfde gedachten en gevoelens rondlopen als ik. En hoe tof het zou zijn als we elkaar kunnen herkennen in bepaalde thema’s.
Ben je kritisch op jezelf?
Babeth: Ik ben zeker kritisch. Ondanks dat het schrijven voor mij ook een vanzelfsprekende uitlaatklep is, vind ik het heel belangrijk ook te groeien in mijn schrijverschap. Zoals ik eerder zei, probeer ik nu ook meer proza te schrijven. Dat gaat vanzelfsprekend met vallen en opstaan. En soms is dat wel frustrerend. Maar ik probeer ook van dit proces te genieten.
Hoe is het voor jou om in deze tijd kunst te maken?
Ik vind voordragen op het podium een van de leukste dingen die er is. Zo’n voordracht kan een intiem huiskamer-effect creëren. Voor de lockdown was ik regelmatig op het podium te vinden. Af en toe treed ik op in een digitale ruimte, maar dat overtreft natuurlijk niet een fysieke ruimte.
Ergens geeft deze tijd veel rust, de wereld om je heen staat stil. En daardoor is er meer ruimte om bewust stil te staan bij allerlei ervaringen en emoties waar ik nog ‘iets mee wilde doen’ in mijn poëzie. Omdat het leven iets langzamer gaat, heb ik ook veel meer mentale ruimte om wat zich afspeelt in de wereld in me op te nemen.
Volg Babeth op Insta en check haar werk via Lilith Mag!