Elisabetta strijdt voor haar verkochte identiteit

De identiteit van filmmaker Elisabetta Agyeiwaa werd in 1993 verkocht door haar moeder. Nu claimt iemand anders haar naam en bestaan.

In de film ‘Ik leef, maar ik besta niet’ laat de net pas afgestudeerde filmstudent van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht zien wat de gevolgen zijn van identiteitsfraude. De film leverde haar een nominatie op voor de NFF Studentencompetitie van het Nederlands Film Festival.

Scene uit Ik leef, maar ik besta niet

Elisabetta’s identiteit is nu eigendom van iemand anders. De vrouw die de identiteit van Elisabetta heeft overgenomen, heeft alle papieren om te kunnen bewijzen dat zij Elisabetta is. Elisabetta is daarom komen te vervallen als persoon, omdat ze dus niet bestaat in het systeem.

“Doordat ik hier slachtoffer van ben, weet ik dat het een veel voorkomend probleem is in de Afrikaanse gemeenschap. Ouders kiezen de lust voor geld boven de toekomst van hun kind. Dit soort taboes worden in de doofpot gestopt door families. In de film laat ik zien in wat voor leven ik terecht ben gekomen”, zegt Elisabetta.

Wanneer je niet bestaat op papier worden een hoop vanzelfsprekende zaken heel lastig. Trouwen of een huis kopen is onmogelijk omdat je niet in het systeem staat. Een pensioen opbouwen is ook geen optie. “Mijn hele leven loop ik tegen een muur van bureaucratie omdat ik niet de papieren heb waarmee ik kan bewijzen wie ik ben”, zegt Elisabetta.

Identiteitsfraude is strafbaar, maar justitie en politie weigeren onderzoek te doen naar Elisabetta’s zaak. Haar aangifte werd niet serieus genomen en dus ook niet behandeld. “Ze sturen me weg omdat ze het niet zien als prioriteit. Het is een veelvoorkomend probleem in Afrikaanse gemeenschappen en daarom ziet justitie er geen heil in om hier wat mee te doen.” De film is voor haar de enige weg naar gerechtigheid.

Elisabetta Agyeiwaa

‘Ik leef, maar ik besta niet’ is een voorproefje voor de lange documentaire die Elisabetta maakt over persoonsverwisseling en de strijd tegen de meedogenloze bureaucratie. De misdaad die haar moeder heeft begaan wil ze ook verfilmen om de complexiteit en de gevolgen ervan te laten zien. “Het wordt normaal gevonden in de Afrikaanse gemeenschap, maar ik ben in Nederland opgegroeid en accepteer dit niet. Ik kan hier niet over zwijgen. Voor de gevolgen ben ik niet bang. Ik ben al beperkt in mijn bestaan en heb niks te verliezen.”

 

Ben je benieuwd naar de korte film ‘Ik leef, maar ik besta niet’? Bekijk hem op 29 september of 3 oktober in Kinepolis in de Jaarbeurs 1 in Utrecht.

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.