Racisme tegen Aziatische bevolkingsgroepen is niks nieuws, maar wordt door de huidige coronacrisis meer zichtbaar. Anti-racisme activisten Sioejeng Tsao en Rui Jun Luong vertellen hoe zij dit ervaren en op welke manier zij hiertegen strijden.

“Je kunt hoog of laag springen, meelachen om racistische grappen, maar zelfs dan zullen anderen jou niet als volwaardige Nederlander zien”, begint Sioejeng (28) haar verhaal. “Ik heb ook shit gezegd omdat ik bang was buiten de boot te vallen, maar nu doe ik dat niet meer”, vertelt Sioejeng. 

Artwork van Sioejeng Tsao

Niet langer het mikpunt van spot
Ze vervolgt: “Ik hoor mensen zeggen: ‘China heeft ons met dit virus opgezadeld!’. Zo wordt China gegeneraliseerd tot één groot gevaar, in plaats van het te beschouwen als een land met een regering die losstaat van de individuele inwoners. Vervolgens worden deze frustraties afgereageerd op mensen met een Oost-Aziatisch uiterlijk, waaronder ik.”

“Racisme in Nederland leeft onder het oppervlak. Door de huidige coronacrisis zien we het gevoel wat we ons hele leven met ons meedragen ineens overal aan het licht komen: we worden toch niet helemaal geaccepteerd. Ik voelde dit altijd al, maar nu kan ik er niet meer omheen. Doordat jonge Aziatische Nederlanders nu opener durven te zijn, brengen we onze boodschap naar buiten: we pikken het niet langer om het mikpunt van spot te zijn.

Mijn opa kwam toentertijd in de oorlog naar Nederland en was vooral heel dankbaar dat hij hier een nieuw leven mocht opbouwen. Hij zei altijd dat er twee dingen zijn waar je het nooit over moet hebben om de harmonie te bewaren: politiek en religie. Ergens begrijp ik het, maar je kunt niet in harmonie leven als je niet wordt geaccepteerd om wie je bent.”

“Ik krijg ontzettend veel lieve reacties van mensen. Daar doe ik het voor. Reacties als ‘kutchinees’ boeien me niet meer”

Van ‘gewone’ Instagrammer naar ware activist
“In de zomer van 2019 was ik betrokken bij de productie van een videoclip van rapformatie Broederliefde. De producer had gevraagd of ik Oost-Aziatische mensen kende voor de casting. Ik vroeg een aantal keer expliciet of Chinezen in een slecht daglicht zouden worden gezet. Zij garandeerden toen dat het niet het geval was. Toen ik de videoclip later zag, dacht ik: what the fuck gebeurt hier nou weer?

Op Instagram postte ik mijn ongenoegen waarna het bericht talloze keren werd gedeeld. Van een ‘gewone’ Instagrammer was ik van de een op de andere dag een ware activist geworden. Ineens was ik in één klap zichtbaar voor iedereen. In het begin was dat best moeilijk, omdat ik me nog niet volledig had kunnen acclimatiseren aan de situatie. Mensen zijn snel geneigd hun mening uit te storten en ik kreeg dan ook veel haatreacties. Toen ik voor de eerste keer online werd aangevallen, was ik bang om naar buiten te gaan. Ik moest toen blijven herhalen tegen mezelf waarom ik dit ook alweer deed. Gelukkig krijg ik ook ontzettend veel lieve berichten waarin mensen me vertellen wat mijn werk voor ze betekent. Daar doe ik het voor. Alle andere backlash en reacties als ‘kutchinees’ boeien me niet meer.”

“Lange tijd heb ik me afgestoten van mijn afkomst, maar naarmate ik ouder word ben ik gaan inzien hoeveel mijn afkomst voor me betekent”

Uit je bubbel stappen
Naast anti-racisme activist is Sioejeng ook kunstenaar. “Mijn werk heeft altijd al een activistisch randje gehad. Kunst heeft voor mij geen belichaming: iedereen kan iets creëren en het is vrij te interpreteren. Toch werk ik zoveel mogelijk vanuit mijn eigen belevingswereld. Ik wil alleen spreken vanuit mijn eigen ervaring als Nederlands-Aziatische vrouw. Lange tijd heb ik me afgestoten van mijn afkomst, maar naarmate ik ouder word ben ik gaan inzien hoeveel mijn afkomst voor me betekent. Het belangrijkste wat ik daarmee uit wil dragen is: stap uit je bubbel. De kleine moeite die jij doet, vormt een groot gebaar voor een ander.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Sioejeng Tsao (@seeyousioe) op 15 Apr 2020 om 1:46 (PDT)

Mensen uit hun bubbel halen is precies ook de drijfveer van multidisciplinair designer en anti-racisme activist Rui Jun Luong (24). “Ik ben jarenlang gepest om hoe ik eruitzie. Nooit stond ik erbij stil, totdat ik me een tijd terug bedacht hoe heftig het eigenlijk was. Er moet verandering komen en daarom besloot ik om me hiervoor in te zetten.”

Ineens werd Rui de spokesperson voor de Aziatische gemeenschap in Nederland. “Mensen begonnen mij te benaderen en deelden hun persoonlijke verhalen. Ik wilde daarom al een tijdje een eigen platform starten. Op een gegeven moment werd het me teveel: door het coronavirus kwamen er zóveel racistische uitlatingen en dat gaf me een drive om Asian Raisins op te zetten.” De Facebookgroep werd eind maart opgericht en telt inmiddels al 2623 leden.

Asian Raisins is een veilig meldpunt voor discriminatie en racisme jegens Aziaten. We staan hier niet alleen voor, we zijn hier samen tegen de normalisering van discriminatie en racisme naar Aziaten. We zijn voor solidariteit, en samen verenigen we de stem van de Aziatische gemeenschap met een krachtig tegengeluid. Alle meldingen die hier gemaakt worden, worden anoniem verzameld en gebundeld om statistieken te verzamelen. Deze kunnen gebruikt worden om een beter beeld te krijgen van het daadwerkelijke racisme en discriminatie jegens Aziaten.
Bron: Asian Raisins Facebook-groep

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door RUI JUN LUONG (@ruijunluong) op 13 Apr 2020 om 5:35 (PDT)

“De drang naar soortgelijke verhalen is groot. Uiteindelijk zoeken we allemaal verbinding”

Steun aan elkaar
“Ik verwachtte al dat er animo voor was, aangezien er nog geen online community was die iedereen bij elkaar bracht. Veel mensen kunnen hun verhalen niet kwijt, omdat ze geen mede-Aziaten in hun buurt hebben of doordat ze bijvoorbeeld zijn geadopteerd.” Volgens Rui is dit extra belangrijk nu we allemaal zoveel mogelijk thuiszitten. “De drang naar soortgelijke verhalen is groot. Uiteindelijk zoeken we allemaal verbinding. Door deze groep kunnen Nederlandse Aziaten die eindelijk vinden én steun aan elkaar bieden. Racisme tegen Nederlandse Aziaten is niet begonnen door het coronavirus, het is er altijd al geweest. Als de coronacrisis voorbij is, betekent dat niet dat alle racistische grapjes daarmee ook verdwijnen”, benadrukt Rui.

“Samen met mijn team werk ik hard achter de schermen om bij zoveel mogelijk organisaties bewustwording te creëren. Door een groter bereik te krijgen met Asian Raisins, hoop ik op meer impact zodat we actief verandering teweeg kunnen brengen”, aldus Rui.

 Vanaf vandaag is de website van Asian Raisins online
Bekijk de website van Sioejeng voor meer van haar werk