Laura en Merel: “Laten we mensen niet beoordelen op haarkralen, albinisme of het feit dat je met een vrouw woont.”

Een documentaire over albinisme: broodnodig, vinden Laura (20) en Merel (21). Daarom volgen de twee studenten Fareda Johnson, een achttienjarige scholier en fotomodel. Haar verhaal vertellen ze in de film Golden: The Lightest Shade Of Black. 

Vlnr: Merel, Laura en Fareda


Alien Mag: Golden: The Lightest Shade Of Black gaat over een vrouw met albinisme. Hoe is dit idee tot stand gekomen?
Laura: “Het viel ons op dat er weinig representatie is voor mensen met albinisme in de westerse wereld. Wanneer dit wel gebeurt, is het vaak negatief. Je krijgt vooral te horen over wat er wordt gedaan met de ledematen van mensen met albinisme. Wij willen een positieve verandering brengen met onze docu.”

Jullie willen verandering brengen. Welk narratief belichten jullie dan?
Merel: “We vertellen het persoonlijke verhaal van Fareda, waarin haar gevoelens en haar ervaringen terug te zien zijn. Dit doen we om zo eigenlijk een groter verhaal te vertellen.”

Laura: “Fareda is meer dan haar albinisme. Er is een heel groot contrast in hoe zij wordt behandeld: op straat wordt zij raar aangekeken, maar door modellenbureaus wordt ze geprezen. Dit willen wij weergeven in de documentaire.”

Is jullie kijk op albinisme veranderd door het maken van deze documentaire?
Laura: “Ja! Ik wist er namelijk niet heel veel over. Ik heb geleerd dat mensen met albinisme een oogafwijking hebben en zelfs blind kunnen zijn. Ook heb ik van Fareda geleerd dat ‘albino’ een beledigende term is. Je reduceert iemand dan tot een afwijking.”

Merel: “Ik heb er nooit bij stilgestaan op welke manier mensen met albinisme te maken krijgen met racisme. Ze krijgen namelijk te maken met racisme door witte mensen, maar ook door zwarte mensen omdat ze zogenaamd niet zwart genoeg zijn.”

Er was wat ophef over een interview dat jullie onlangs gaven. Wat was er aan de hand?
Laura: “Voor onze film zijn wij een crowdfunding gestart, omdat wij een bedrag van 4400 euro nodig hebben om de documentaire te maken. Ik kom uit Breda en heb mijn lokale krant gevraagd of zij een kort stuk wilden schrijven over de docu, zodat wij meer mensen konden bereiken. Merel heeft hetzelfde gedaan in Alkmaar, waar zij vandaan komt. Daar ging het mis.”

Merel: “Het was allereerst een heel raar interview om te doen, omdat het vanaf het begin ongemakkelijk was. Wij hadden met de schrijver van het verhaal afgesproken voor het interview. Ze wilde graag een foto van ons hebben voor bij het stuk en belde een fotograaf om dit te doen. Aan de telefoon zei ze tegen de fotograaf: ‘Ik heb hier een witte en een zwarte. Ik wil de zwarte met een witte achtergrond en de witte met een zwarte achtergrond.’ Ze vond het ook heel fijn dat Laura toevallig een wit T-shirt aan had en ik een zwarte.”

Laura: “De eerste vragen gingen over onze documentaire, maar daarna ging het opeens over ons.  Ze ging zo diep graven, dat ze zelf connecties ging maken met ons persoonlijke leven en de documentaire. Ik probeerde in mijn antwoorden steeds terug te gaan naar Fareda’s verhaal, maar zij ging dan bijvoorbeeld vragen stellen over mijn pleeggezin.

Achteraf denk ik: was ik maar stil geweest. Ik zat zo in het moment dat ik de ernst van de situatie nog niet in zag. Wel had ik er een raar gevoel bij, dus toen we thuis kwamen hebben we meteen een mail gestuurd met de vraag of we het interview eerst mochten inzien, voordat het uitkwam. Dat kon niet.”

Toen kwam het interview uit met de titel: ‘Een witte, een zwarte en een witte zwarte’. Wat was het eerste dat door jullie heen ging?
Merel: “Ik vond de titel heel erg, en ook dat het interview onwaarheden bevatte.

Over mij had ze geschreven dat ik mezelf niet lesbisch noem, omdat ik niet in hokjes wil denken. Ik ben gewoon biseksueel en dat heeft niets te maken met het feit dat ik niet in hokjes wil denken.

Vier jaar geleden durfde ik niet eens met mijn vriendin over straat te lopen. Het feit dat ze over mijn geaardheid in de krant schrijft, vond ik heel heftig. Voor sommige dingen moet je gewoon toestemming vragen.”

Laura: “Ik was boos, verdrietig en voelde me onbegrepen. Ik was ook echt geshockeerd door de titel. Ik ben toch niet ‘die zwarte’? Wij zijn toch allemaal personen?

Er stond ook in het artikel dat ik anders ben door mijn haarkralen en mij daarom kon vinden in het verhaal van Fareda. Dat slaat natuurlijk nergens op. Heel veel is uit de context gehaald en er zijn dingen opgeschreven die we nooit hebben gezegd. Ik vond het heel erg dat er in het interview stond dat ik mij wit voel, zo voel ik me namelijk helemaal niet.”

Welke stappen hebben jullie hierna ondernomen?
Laura: “We hebben meteen een klachtenformulier opgestuurd en geprobeerd te bellen naar de redactie. We kregen pas een paar dagen later reactie. Toen we de eindredacteur aan de lijn kregen, voelde het echt alsof hij vond dat we overdreven. Wij hadden de journalist die het stuk had geschreven expliciet gezegd dat het woord albino niet gebruikt mocht worden, maar in het stuk over Fareda stond dat gewoon in de titel.”

Merel: “Toen wij dit aankaartten bij de eindredacteur, zei hij dat hij online niks had gelezen dat erop wees dat het een beledigende term is. ‘We willen een passende korte titel hebben en Iemand met albinisme is gewoon een albino.’”

Hij ging tegen jullie wens in, omdat hij een korte titel wilde hebben?
Laura: “Wij hebben heel duidelijk gezegd dat het woord albino voor sommige mensen een beledigende term is en dat we dat niet wilden hebben in het artikel. Bij een korte titel hoef je toch niet te beledigen? De eindredacteur zei toen dat hij het begreep, maar dat het in de volksmond wel wordt gebruikt. Ik voelde me niet begrepen door hem. Ook toen ik zei dat ik de titel ‘witte, zwarte en wit-zwarte’ niet oké vond, werd mijn gevoel alleen maar aangesterkt.”

Wat was de reactie van de schrijver op jullie klachten?
Laura: “Toen ik haar vroeg waarom ze erin had gezet dat ik mij wit voelde, zei ze dat ze zich kon herinneren dat ik in een wit gezin ben opgegroeid en tegen haar zei: ‘ik denk wit’. Vervolgens maakte ze de koppeling met een bounty: mensen die een donkere huid hebben en er beschuldigd van worden dat ze wit denken. Ik was echt in shock. Dat heb ik echt nooit gezegd.”

Merel: “Ik kaartte ook aan dat ik nooit had gezegd dat Fareda’s ogen transparant zijn, maar dat dat wel in het artikel stond. Dit had ze blijkbaar uit andere artikelen gehaald. Toch had ze het er neergezet alsof ik dat zei, waardoor ik superonwetend leek. Uiteindelijk zei ze dat ze wel wat veranderingen zou maken in het online artikel naar aanleiding van onze klachten. De krant was alleen al gepubliceerd, dus daar kon niets aan veranderd worden. De Telegraaf had het artikel ook nog eens overgenomen, waardoor meer mensen het gelezen hebben.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Fareda Johnson (@fareda_johnson)

Wat vond Fareda hiervan?
Laura: “We hebben haar meteen gebeld na het interview, omdat we er al een raar gevoel bij hadden. Toen het artikel uitkwam, geloofde ze ons ook meteen toen we zeiden dat er niets van klopte. Ze was erg volwassen over de situatie.”

Merel: “Ze stelde ons echt gerust. Gelukkig heeft het onze samenwerking niet geschaad. Dat had natuurlijk ook kunnen gebeuren.”

Gaan jullie deze gebeurtenis ook verwerken in de documentaire?
Laura: “Ja, deze situatie laat zien dat de film echt nodig is. We willen hier namelijk ook mee vertellen dat er meer respect moet komen voor elkaar. Laten we mensen niet beoordelen op haarkralen, albinisme of het feit dat je met een vrouw woont.”

Welke boodschap hopen jullie uiteindelijk mee te geven aan het publiek?
Laura: “Wees openminded. We willen ook laten zien dat er nog veel meer gesproken moet worden over inclusie en diversiteit. Blijkbaar wordt dat namelijk nog niet genoeg gedaan. Kijk maar naar ons interview.”

Merel: “We hopen mee te geven dat mensen meer open moeten staan voor andere geluiden. Luister naar elkaar en benoem iemand ook met de juiste termen.”

 

Doneren voor de documentaire Golden: The Lightest Shade Of Black
kan nog tot 6 juni via Voor De Kunst

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.